अजब नियमांच्या गजब देशात !

या प्रवासात हॉटेलमध्ये गेल्यागेल्या फुकटचं वायफाय शोधणं हा आमचा शिरस्ता होता. पण दुसऱ्याच्या वायफायला त्याच्या परवानगीशिवाय कनेक्ट करणं देखील इथं गुन्हा आहे. या वायफाय फुकट्यांसाठी इथं साडेसात लाख रुपयाचा वायफळ दंड होऊ शकतो. 

शांतता आणि सुव्यवस्था राखायला इथलं सरकार प्राधान्य देतं. रात्री साडेदहा ते सकाळी सातच्या दरम्यान गोंधळ करणे आणि दारू पिणे याला सुद्धा मनाई आहे. कोणी तक्रार केली किंवा आपण ओली पार्टी करतांना ओल्या हाती सापडला तर त्यासाठी दीड लाखाला चुना लागू शकतो. बरं हा सर्वात कमी भ्रष्टाचार असलेला देश असल्याने, पोलिसांचे हात ओलं करण्याचा प्रयत्न कारणं म्हणजे ओल्या बांबूच्या फटक्यांचा धनी होण्याची भीती. हे झालं रात्रीच, पण दिवसाचं काय? हा प्रश्न पडेलच. दिवसाही इतरांना त्रास होईल असं सिंगापूरमध्ये वागता येत नाही. रस्त्यावर वाद्य वाजवून इतरांना त्रास देणं देखील साडेसात लाखात पडू शकतं. हा नियम भारतात पळाला असता, तर आपल्या देशाची अर्थव्यवस्थांचं या दंडाच्या रकमेवर चालली असती. रस्त्यावर नागीण डान्स करणाऱ्यांनीच, सरकारची तिजोरीत भरली असती.

भारताप्रमाणेश इथंही धूम्रपान करणे गुन्हा आहे. सार्वजनिक जागेत तब्बेत आणि पैसे जाळून त्याचा धूर काढणारऱ्या धूम्रवीरांवर इथं बंदी आहे. तंबाखूचा हा सार्वजनिक धूर, पंधरा हजाराचा धूर काढू शकतो. आपल्याकडेही हे नियम आहेत. पण त्यांचं पालन केलं जात नाही. सिंगापूरमध्ये मात्र ते काटेकोरपणे पळाले जातात. 

स्वच्छतेच्या बाबतीत सिंगापूर फार काटेकोरपणे वागतं. सिंगापूरला गेल्यावर कचरा करू नका, त्यासाठी ३०० सिंगापुरी डॉलरचा दंड होतो. फक्त दंडावरच हे प्रकरण थांबत नाही तर चमकणारे भडक हिरवे कपडे खालून सार्वजनिक ठिकाणं साफ करण्याची शिक्षा देखील केली जाते. म्हणजे कचरा करणाऱ्याला सफाई करण्यात काय कष्ट पडतात याची जाणीव व्हावी. इथं भडक हिरव्या कपड्यातला सफाई करणारा  माणूस दिसला की समजावे, याने घाण केलेली असून त्याच्या घाणेरड्या कृत्याची तो शिक्षा भोगतोय.